Historia naszej szkoły rozpoczyna się 15 października 1946 roku, kiedy to z polecenia Kuratorium Okręgu Szkolnego Wrocławskiego założona została Publiczna Dokształcająca Szkoła Zawodowa. Na stanowisko dyrektora powołany został pan Czesław Głowacki. Początkowo szkoła nie posiadała własnego lokalu i borykała się z brakiem sprzętu, funduszy i nauczycieli. Zajęcia odbywały się w obecnym budynku Liceum Ogólnokształcącego. Katedrę pedagogiczną stanowili w większości nauczyciele dochodzący z innych szkół (14 osób), natomiast zatrudnionych na stałe było tylko 3 dydaktyków. W nowej placówce, w pierwszym roku jej istnienia, naukę podjęło aż 320 uczniów.
Z początkiem roku szkolnego 1947/48 zmieniono nazwę szkoły na Publiczna Średnia Szkoła Zawodowa. Zmieniła się również dyrekcja szkoły – Czesława Głowackiego zastąpiła Helena Głowacka (1948/1949).
Doniosłym wydarzeniem w dziejach szkoły było otrzymanie w roku szkolnym 1949/50 własnego budynku przy ulicy Makarenki 2/4 (obecnie Szarych Szeregów). Obowiązki dyrektora szkoły przejął wówczas pan Władysław Darda. W roku 1950 również należy odnotować kolejną zmianę nazwy placówki na Państwowa Średnia Szkoła Zawodowa. Od 19 marca 1951 roku dyrektorem szkoły został dotychczasowy kierownik warsztatów pan Jerzy Grigowicz. Obowiązek ten pełnił aż do przejścia na emeryturę w 1981 roku.
W roku szkolnym 1951/52 dotychczasowa nazwa szkoły uległa kolejnej zmianie na Zasadniczą Szkołę Metalowo – Odlewniczą, a w roku następnym (1952/1953) na Zasadniczą Szkołę Metalowo – Elektryczną. Przyjęto wówczas podstawowe profile kształcenia: mechaniczny i elektryczny. Systematycznie zwiększała się liczba uczniów, dużą ich część stanowiła młodzież zamiejscowa, w związku z czym konieczną stała się rozbudowa internatu. Problemy lokalowe nie rozwiązało przydzielenie szkole kolejnego budynku w 1953 roku. Dopiero w latach 1964/1965 dobudowano nowe skrzydło budynku od strony ulicy Witosa. Dzięki tej budowie poprawiła się estetyka szkoły i warunki nauczania.
W 1959 roku szkoła otrzymała nazwę Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 1. Rozwojowi bazy i poprawie warunków nauczania teorii i praktyki towarzyszyło wzmożone zaangażowanie uczniów w zajęcia pozalekcyjne oraz sportowe. Szkoła zdobywała kolejne laury przyznawane przez władze oświatowe oraz państwowe. W roku 1965 przy Zasadniczej Szkole Zawodowej nr 1 zostało powołane Technikum Elektryczne o 5-letnim okresie kształcenia na podbudowie szkoły podstawowej oraz 3-letnie Technikum Elektryczne dla Pracujących po Zasadniczej Szkole Zawodowej. W związku z tym uległa rozszerzeniu i nazwa szkoły: Zasadnicza Szkoła Zawodowa Nr 1 i Technikum Elektryczne.
Szansą dla absolwentów ZSZ było założenie w roku szkolnym 1969/70 założono Technikum Przemysłowo-Pedagogicznego o czteroletnim okresie kształcenia, przygotowujące przyszłych nauczycieli praktycznej nauki zawodu. Kolejne nazwy tego typu szkoły brzmiały: Pedagogiczna Szkoła Techniczna – 1973/74 oraz Pedagogiczne Studium Techniczne od 1974/75 do 1994/95, kiedy to mury szkoły opuścili ostatni absolwenci. W ciągu 25 lat PST wykształciło 788 nauczycieli praktycznej nauki zawodu, a wielu z nich do dziś pracuje w „Elektryku”.
We wrześniu 1971 roku powołano do życia jeszcze jeden typ szkoły – Średnią Szkołę Zawodową przemianowaną w roku następnym na Liceum Zawodowe, którego absolwenci otrzymywali po czteroletnim okresie nauki świadectwo dojrzałości oraz kwalifikacje zawodowe. Istniało ono do roku 1981/82, a następnie po przerwie wznowiło działalność w roku 1989/90.
W dniu 20 maja 1978 roku nadano Zespołowi Szkół Elektrycznych imię Profesora Włodzimierza Krukowskiego – zasłużonego elektryka polskiego i działacza Stowarzyszenia Elektryków Polskich.
W latach 1993/1994 istniało Policealne Studium Zawodowe o specjalności technik informatyk oraz pracownik administracyjno-biurowy. W roku szkolnym 1992/93 utworzono 3-letnie technikum dla absolwentów szkół zawodowych. W roku 1994/95 utworzono Liceum Ogólnokształcące o profilu matematyczno-informatycznym, a w roku 1995/96 powstało Liceum Techniczne. Szkoła została wówczas wytypowana do kształcenia uczniów w europejskim systemie MOVE, co było nowością na skalę krajową.
W latach szkolnych 1974/75 do 2001/2002 funkcjonowała nazwa Zespół Szkół Elektrycznych, lecz ze względu na rozszerzenie kierunków kształcenia nazwa nie oddawała faktycznego stanu rzeczy. W związku z reformą oświaty i potrzebami wynikającymi z rozwoju szkoły w roku 2002/2003 została zmieniona nazwa szkoły na Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1 „Elektryk”. Sama nazwa własna „Elektryk” została zachowana przez względy sentymentalne, ponieważ wiele osób właśnie z „Elektrykiem” utożsamia swoje lata młodości i edukację w szkole średniej.
Od 2001 roku odbywa się kształcenie w Policealnej Szkole dla Dorosłych, a od 2002 w nowym typie szkoły – Liceum Profilowanym, w którym kształcenie zakończono w 2009/2010. W roku szkolnym 2003/2004 reaktywowano Technikum Zawodowe o 4-letnim cyklu kształcenia, do dziś jest to jedna z najpopularniejszych szkół w „Elektryku”.
Od roku szkolnego 2012/2013 funkcjonuje Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego „Elektryk” w Nowej Soli, na bazie części szkół i placówek Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych Nr 1 „Elektryk” i Powiatowego Centrum Edukacji w Nowej Soli. W roku 2017 szkoła otrzymała budynek przy ulicy Kościuszki 28 i po gruntownej modernizacji od roku 2019 główna siedziba „Elektryka” po równo 70 latach została przeniesiona.
